Skip to main content

Vydura και Rayvow στη θεραπεία της κρίσης ημικρανίας

Vydura™ και Rayvow™ στη θεραπεία της κρίσης της ημικρανίας

Γράφει ο: Δρ. Μιχάλης Βικελής, Νευρολόγος, MSc in Headache Medicine, PhD

Η ημικρανία αποτελεί εδώ και καιρό αντικείμενο έντονης έρευνας και καινοτομίας στις θεραπευτικές της προσεγγίσεις. Οι τελευταίες εξελίξεις για τη θεραπεία των κρίσεων ημικρανίας περιλάμβανουν την εμφάνιση δυο νέων φαρμάκων, του Vydura™ και του Rayvow™, το καθένα με μια μοναδική προσέγγιση για τη διαχείριση της νόσου που τα καθιστά χρήσιμες επιλογές.

Το Vydura™ (rimegepant, ριμεγκεπάντη) ανήκει στην κατηγορία των gepants, μιας ομάδας μορίων που δρουν ως ανταγωνιστές του υποδοχέα του CGRP.

Το CGRP (Calcitonin generelated peptide) είναι ένα νευροπεπτίδιο με σημαντικό ρόλο στην παθοφυσιολογία της ημικρανίας. Κατά τη διάρκεια μιας ημικρανικής κρίσης, τα επίπεδα του CGRP στο αίμα συχνά αυξάνονται και θεωρείται ότι η αύξηση αυτή συμβάλλει στη διαστολή και τη φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων του εγκεφάλου, οδηγώντας έτσι στον πόνο και στα λοιπά συμπτώματα που συνοδεύουν την κρίση. Αυτή η δράση έχει καταστήσει το CGRP και τους υποδοχείς του σημαντικό στόχο φαρμάκων για την ημικρανία, όπως είναι τα μονοκλωνικά αντισώματα, που μέσω στόχευσης του CGRP δρουν ως προληπτική θεραπεία της ημικρανίας.

Μέσω της σύνδεσής του με τον υποδοχέα του CGRP, το rimegepant μειώνει την ικανότητα αλληλεπίδρασης μεταξύ υποδοχέα και πεπτιδίου. Αυτός ο μηχανισμός δράσης έχει διπλό αποτέλεσμα, καθώς μπορεί να σταματά μια ενεργό κρίση ημικρανίας, αλλά και να μειώσει τον αριθμό των εμφανιζόμενων επεισοδίων, όταν το φάρμακο λαμβάνεται προληπτικά.

Ο μηχανισμός του rimegepant το διαφοροποιεί από άλλα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται επί του παρόντος στην αντιμετώπιση των κρίσεων ημικρανίας. Σε αντίθεση με τις τριπτάνες, οι οποίες δρουν προκαλώντας αγγειοσύσπαση, το rimegepant δεν έχει αγγειοσυσπαστική δράση. Αυτό το καθιστά κατάλληλη επιλογή σε περιπτώσεις όπου οι τριπτάνες αντενδείκνυνται, όπως σε έδαφος καρδιαγγειακής νόσου, ή σε ασθενείς που βρίσκουν τις τριπτάνες μη αποτελεσματικές ή μη ανεκτές. Επιπλέον, ιδιαίτερα σημαντικό είναι πως το rimegepant φαίνεται πως δε σχετίζεται με κεφαλαλγία από κατάχρηση αναλγητικών, σε αντίθεση με κάθε άλλη αγωγή για τις κρίσεις. Μάλιστα, είναι εγκεκριμένη και η χρήση του για την προληπτική θεραπεία της επεισοδιακής ημικρανίας.

Οι κύριες κλινικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν για το rimegepant έδειξαν πως, όσον αφορά την αντιμετώπιση των κρίσεως ημικρανίας, παρέχει σε στατιστικά σημαντικό βαθμό μείωση του πόνου και των συνοδών συμπτωμάτων μέσα σε δύο ώρες από τη λήψη. Παράλληλα, οι μελέτες για τη χρήση του ως προληπτική θεραπεία αναφέρουν μείωση των ημερών κεφαλαλγίας ανά μήνα σε σχέση με το placebo, η οποία διατηρείται με τη λήψη του φαρμάκου. Η συχνότερη ανεπιθύμητη ενέργεια που αναφέρεται είναι η ναυτία, η οποία μπορεί να προσβάλλει μέχρι και 1 στους 10 ασθενείς.

Το rimegepant έχει λάβει έγκριση από Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων για τη θεραπεία αλλά και την πρόληψη της επεισοδιακής ημικρανίας και κυκλοφορεί ήδη στην Ελλάδα με την εμπορική ονομασία Vydura™ από την εταιρεία Pfizer. Διατείθεται σε μορφή δισκίων των 75mg, σε συσκευασίες των 2 και 8 δισκίων, τα οποία διαλύονται στο στόμα και δεν απαιτούν ταυτόχρονη λήψη φαγητού ή ποτού. Όταν χορηγείται για την πρόληψη της ημικρανίας, ο ασθενής καλείται να λαμβάνει ένα δισκίο κάθε δεύτερη μέρα, ενώ για την αντιμετώπιση των κρίσεων ημικρανίας μπορεί να ληφθεί ανάλογα με τις ανάγκες, όχι όμως συχνότερα από ένα δισκίο ημερισίως.

Το Rayvow™ (lasmiditan, λασμιδιτάνη) αποτελεί μια νέα, από του στόματος θεραπεία για την αντιμετώπιση της ημικρανικής κρίσης με ή χωρίς αύρα, ως ο πρώτος κι επί του παρόντος μοναδικός αγωνιστής υψηλής συγγένειας του σεροτονινεργικού υποδοχέα 5-HT1F.

Το μονοπάτι της σεροτονίνης έχει εδώ και καιρό αποτελέσει σημείο ενδιαφέροντος για την ημικρανία. Σε προκλινικές μελέτες, έχει παρατηρηθεί πως ενεργοποίηση υποδοχέων όπως ο 5-HT1F αναστέλλει την ενεργοποίηση των μονοπατιών του πόνου, αναστέλλει την απελευθέρωση νευροδιαβιβαστών και νευροπεπτιδίων που πιθανώς παίζουν ρόλο στην ημικρανία, χωρίς όμως να προκαλεί συστολή των αγγείων. Ο ακριβής μηχανισμός δράσης του lasmiditan δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητός, όμως η απουσία αγγειοσύσπασης παραμένει και πάλι ένα σημαντικό πλεονέκτημα του φαρμάκου για ασθενείς που αδυνατούν ή αποφεύγουν να λάβουν τριπτάνες.

Στις κλινικές μελέτες, το lasmiditan έδειξε σημαντική βελτίωση του πόνου σε βάθος 2 ωρών, σε σχέση με το placebo, με πλήρη ανακούφιση από την ημικρανία για μεγάλο αριθμό ασθενών και με θετικά αποτελέσματα και για τις τρεις δοσολογίες διάθεσης του φαρμάκου. Η ζάλη αποτελεί τη συχνότερη ανεπιθύμητη ενέργεια. Το lasmiditan κυκλοφορεί στις ΗΠΑ και την ΕΕ με την ονομασία Rayvow™ από την Eli Lilly, σε δισκία των 50mg, 100mg και 200mg, με προτεινόμενη αρχική δοσολογία τα 100mg και δυνατότητα προσαρμογής αναλόγως με τις ανάγκες του ασθενούς. 

Συνολικά, Το Vydura™ και το Rayvow™ προσφέρουν νέες προοπτικές στον κόσμο της θεραπείας της ημικρανίας. Αυτά τα φάρμακα ξεχωρίζουν όχι μόνο για την αποτελεσματικότητά τους, αλλά και για τους μηχανισμούς δράσης τους, οι οποίοι τους δίνουν τη δυνατότητα να καλύψουν συγκεκριμένα κενά στις παρούσες θεραπευτικές επιλογές, και με αυτό τον τρόπο να δώσουν ελπίδα σε ασθενείς που έχουν δυσκολευτεί να βρουν αποτελεσματικές λύσεις για τη νόσο τους.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε σε συνεργασία με τον Νικόλαο Ξιφαρά, Ιατρό, BSc, Μεταπτυχιακό Φοιτητή ΕΚΠΑ.

Δείτε επίσης

Συνεχίστε την ανάγνωση

Θεραπεία της κρίσης ημικρανίας στο νοσοκομείο

Θεραπεία της κρίσης ημικρανίας στο νοσοκομείο

Γράφει ο: Δρ. Μιχάλης Βικελής, Νευρολόγος, MSc in Headache Medicine, PhD

Η αντιμετώπιση της κρίσης της ημικρανίας στο νοσοκομείο αφορά περιπτώσεις που είτε η αναλγητική θεραπεία στο σπίτι απέτυχε ή δεν ελήφθη σωστά ή και καθόλου, με αποτέλεσμα η κρίση ημικρανίας να εξελιχθεί σημαντικά.

Ως εκ τούτου, ο γιατρός στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου, έχει να αντιμετωπίσει έναν ασθενή με κρίση ημικρανίας πιθανότατα μεγάλης έντασης, η οποία ενδεχομένως να συνοδεύεται και από τα αναμενόμενα συμπτώματα της φωτοφοβίας, την ηχοφοβίας, την οσμοφοβίας, της ναυτίας και των εμετών.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η καλύτερη επιλογή είναι μια θεραπεία είτε με μορφή ενδομυϊκής, είτε ακόμα καλύτερα με μορφή ενδοφλέβιας ένεσης, ή βέβαια με την υποδόρια χορηγούμενη σουματριπτάνη. Επιπροσθέτως, μέχρι η θεραπεία να λειτουργήσει, θα έπρεπε να υπάρχει ένα ήσυχο και απομονωμένο δωμάτιο, χωρίς φως και έντονους ήχους, ώστε ο ημικρανικός ασθενής να αναπαυθεί. Δυστυχώς, τουλάχιστον στα περισσότερα μεγάλα νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αυτό δεν είναι εφικτό. Ημικρανικοί που έχουν επισκεφθεί εφημερίες μεγάλων δημοσίων νοσοκομείων έχουν δει με τα μάτια τους την εικόνα μεγάλου συνωστισμού και των γιατρών και νοσηλευτών να προσπαθούν με κάθε μέσο να προσφέρουν βοήθεια σε πολλά και δύσκολα επείγοντα περιστατικά.

Εφημερία μεγάλου δημόσιο νοσοκομείου- όχι η καλύτερη κατάσταση για την αντιμετώπιση ενός ασθενούς με ημικρανία

Φωτογραφία: Εφημερία μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου της Αθήνας- όχι η καλύτερη κατάσταση για την αντιμετώπιση ενός ασθενούς με ημικρανία.

Έτσι, πολλές φορές ένας ημικρανικός θα αναγκαστεί να αναμένει για ώρα μέχρι να έρθει σειρά του να εξεταστεί. Στη συνέχεια, δεν είναι ασυνήθιστο πριν να του χορηγηθεί αναλγητική θεραπεία να του ζητηθεί να υποβληθεί σε εξετάσεις, όπως για παράδειγμα αιματολογικές εξετάσεις και αξονική τομογραφία εγκεφάλου. Η εξήγηση γι’ αυτό είναι ότι καθώς ο γιατρός των επειγόντων περιστατικών ασφαλώς και δε γνωρίζει το συγκεκριμένο ασθενή και το ιστορικό του, προτιμάει να εξασφαλίσει την διάγνωση του υποβάλλοντας τον ασθενή σε κάποιες εξετάσεις. Οι εξετάσεις όμως αυτές συνεπάγονται συνήθως σημαντική περαιτέρω χρονική καθυστέρηση.

Όταν φτάσει η ώρα της χορήγησης αναλγητικής αγωγής, πολλές φορές ημικρανικοί διαπιστώνουν ότι τους χορηγείται κάποια σχετικά ήπια θεραπεία, η οποία βέβαια δεν είναι και πολύ αποτελεσματική. Και γι’ αυτό το γεγονός η εξήγηση είναι ότι στα επείγοντα περιστατικά νοσοκομείου δε γνωρίζουν το ιστορικό του κάθε συγκεκριμένο ασθενούς με ημικρανία και έτσι ίσως προτιμούν την σταδιακή χορήγηση θεραπείας και όχι εξαρχής την χορήγηση μιας πολύ αποτελεσματικής αγωγής.

Και βέβαια, μετά από όλα αυτά, πολλές φορές ένας ημικρανικός διαπιστώνει ότι ασφαλώς και δεν υπάρχει το ήσυχο και σκοτεινό δωμάτιο θα μπορέσει να αναπαυτεί περιμένοντας την ύφεση της κρίσης.

Ως εκ τούτου η εμπειρία της προσπάθειας αντιμετώπισης μιας ημικρανικής κρίσης στην εφημερία ενός μεγάλου νοσοκομείου είναι πολλές φορές δύσκολη και ίσως δυσάρεστη, με δεδομένες τις δύσκολες συνθήκες της εφημερίας. Αλλά, απ’ την άλλη πλευρά υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες για αυτό, όπως για παράδειγμα η προσέλευση μεγάλου αριθμού επειγόντων και δύσκολων περιστατικών σε κάθε εφημερία. Ασφαλώς και σε μικρότερα νοσοκομεία της Αθήνας ή την επαρχίας, αλλά και σε κεντρικά νοσοκομεία σε συνθήκες έλλειψης συνωστισμού, η κατάσταση μπορεί να είναι καλύτερη. 

Έτσι, το ιδανικό θα ήταν να μην χρειάζεται να φτάσει ένας άνθρωπος με ημικρανία στην εφημερία του νοσοκομείου. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση της κατάλληλης αναλγητικής θεραπείας για τις κρίσεις ημικρανίας στο σπίτι, μετά την σχετική ιατρική σύσταση. Διαβάστε αναλυτικότερα για τις επιλογές που υπάρχουν για τη χορήγηση θεραπείας για τις κρίσεις ημικρανίας σε αυτήν την ενότητα του headaches.gr. 

Δείτε επίσης

Συνεχίστε την ανάγνωση

Τριπτάνες στη θεραπεία της ημικρανίας

Τριπτάνες στη θεραπεία της ημικρανίας

Γράφει ο: Δρ. Μιχάλης Βικελής, Νευρολόγος, MSc in Headache Medicine, PhD

Οι τριπτάνες είναι η νεότερη κατηγορία αντι-ημικρανικών φαρμάκων. Αυτό δεν τα καθιστά καινούργια φάρμακα, καθώς όλα κυκλοφόρησαν απο τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ως τα μέσα της δεκαετίας του 2000, υπάρχει δηλαδή εμπειρία που πλησιάζει τα 30 χρόνια.

Οι τριπτάνες είναι διαφορετικά φάρμακα από όλα τα άλλα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην ημικρανία, δεδομένου ότι έχουν σχεδιαστεί και αναπτυχθεί ακριβώς και μόνο για τη θεραπεία της ημικρανίας και σε γενικές γραμμές δεν έχουν δράση σε άλλου είδους πόνο (εξαίρεση η αθροιστική κεφαλαλγία). Το μόριο των τριπτανών προσπαθεί να μιμηθεί, όσο αυτό είναι δυνατόν, τη δράση μιας ουσία που ονομάζετα σεροτονίνη και που φυσιολογικά βρίσκεται στον εγκέφαλο.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν διεθνώς επτά τριπτάνες, από τις οποίες όλες δυστυχώς δεν είναι όλες διαθέσιμες και στην Ελλάδα: η σουματριπτάνη (Imigran™ και γενόσημα), η ριζατριπτάνη (Maxalt™ και γενόσημα), η αλμοτριπάνη (Almogran™), η ναρατριπτάνη (Naramig™),  και η ελετριπτάνη (Relpax™) κυκλοφορούν στη χώρα μας (σε κάποιες υπάρχουν κατά καιρούς ελλείψεις), ενώ η ζολμιτριπτάνη (Zomigon™) έχει αποσυρθεί για εμπορικούς λόγους από την ελληνική αγορά από το 2017, αλλά και η φροβατριπτάνη (Migralin™) εδώ και αρκετό καιρό έχει ουσιαστικά αποσυρθεί. Επιπλέον, η σουματριπτάνη υπάρχει και διαθέσιμη σε μορφή αυτοχορηγούμενης ένεσης, αλλά και, μετά από χρόνια ελλείψεως, σε μορφή ρινικού σπρέι (γενόσημο προϊόν).

Οι τριπτάνες φαίνεται ότι είναι πιο αποτελεσματικές από κάθε άλλη κατηγορία φαρμάκου που χρησιμοποιείται στη θεραπεία της ημικρανικής κρίσης. Ωστόσο, θα πρέπει να λαμβάνονται άμεσα μετά την έναρξη της ημικρανικής κρίσης, καθώς γνωρίζουμε πια πως η ημικρανική κρίση είναι μια εξελισσόμενη κατάσταση και πως το ίδιο φάρμακο είναι πολύ πιο αποτελεσματικό αν ληφθεί νωρίς, σε σχέση με το αν ληφθεί αργά.

Αν και οι περισσότεροι ασθενείς με ημικρανία καλύπτονται ικανοποιητικά με μια από το στόμα χορηγουμενή τριπτάνη, η σουματριπτάνη σε μορφή αυτοχορηγούμενης ένεσης (φωτογραφίες), πάντοτε με συμβουλή και συνταγή ιατρού, φαίνεται πως είναι η πιο αποτελεσματική επιλογή.

τριπτανεσ τι ειναι - θεραπεια ημικρανιασ

Σημαντικό είναι ότι δεν είναι πανομοιότυπες μεταξύ τους σε δράση. Έτσι, κάποιος άνθρωπος με ημικρανία που δεν είχε πολύ καλό αποτέλεσμα με μία τριπτάνη μπορεί να έχει πολύ καλό με μία άλλη, ενώ ο γιατρός επιλέγει την τριπτάνη με βάση τα χαρακτηριστικά που έχει ο κάθε συγκεκριμένος άνθρωπος. 

Σύμφωνα με τις διεθνείς αλλά και ελληνικές επιστημονικές συστάσεις (guidelines), οι τριπτάνες αποτελούν την πρώτη επιλογή για την θεραπεία των κρίσεων ημικρανίας μέτριας ή μεγάλης έντασης. Ασθενείς με ημικρανία που θα επισκεφθούν ένα Κέντρο Κεφαλαλγίας, πιθανότατα θα τους προταθεί για τη θεραπεία της ημικρανίας τους μία τριπτάνη.

Όπως ισχύει για όλα τα φάρμακα, έτσι και οι τριπτάνες έχουν αντενδείξεις και παρενέργειες. Για παράδειγμα, αν κάποιος πάσχει από σοβαρή καρδιοπάθεια ή αρρύθμιστη υπέρταση δεν πρέπει να παίρνει αυτά τα φάρμακα. Σε γενικές γραμμές όμως, εφόσον οι ασθενείς επιλεγούν προσεκτικά από τον γιατρό, συνήθως δεν υπάρχουν ιδιαίτερες παρενέργειες. Δεν υπάρχει δηλαδή καμμία επιστημονική υπόσταση στην αντίληψη, που πολλές φορές εκφράζουν και γιατροί που δεν είναι εξοικειωμένοι με την θεραπεία της ημικρανίας ότι οι τριπτάνες είναι φάρμακα «πολύ δυνατά» που θα πρέπει να αποφεύγονται. Μια συχνή αλλά μη επικίνδυνη παρενέργεια είναι ένα αίσθημα πίεσης, σφυξίματος, βάρους ή κόπωσης. Αν και κατά κανόνα είναι αθώο, αν κάποιος το νιώσει μετά τη λήψη τριπτάνης πρέπει άμεσα να ενημερώσει τον γιατρό του.

Όπως όλα τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται τη θεραπεία της ημικρανικής κρίσης, οι τριπτάνες δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται καθημερινά ή πολύ συχνά, αλλά αν χρησιμοποιούνται περιστασιακά, τότε συνήθως δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

Σε κάθε περίπτωση, οι τριπτάνες θα πρέπει να λαμβάνονται μόνο μετά από σύσταση γιατρού.

Δείτε επίσης

Συνεχίστε την ανάγνωση

Διάφορα άλλα φάρμακα στη θεραπεία της κρίσης της ημικρανίας

Διάφορα άλλα φάρμακα στη θεραπεία της κρίσης της ημικρανίας

Γράφει ο: Δρ. Μιχάλης Βικελής, Νευρολόγος, MSc in Headache Medicine, PhD

Πέραν των φαρμάκων που ανήκουν στις κατηγορίες που έχουν ήδη περιγραφεί (απλά αναλγητικά, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, τριπτάνες και συνδυασμοί), μία μεγάλη ποικιλία φαρμάκων χρησιμοποιείται στη θεραπεία της κρίσης ημικρανίας. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι οι βενζοδιαζεπίνες, τα αντιεμετικά και τα εργοταμινικά.

Οι βενζοδιαζεπίνες (για παράδειγμα: Lexotanil™ ή Xanax™ και άλλα, οι οποίες είναι φάρμακα με αγχολυτική και υπνωτική δράση χρησιμοποιούνταν, ειδικά παλαιότερα, στη θεραπεία της κρίσης ημικρανίας, με σκοπό να ηρεμήσουν και να βοηθήσουν τον ασθενή να κοιμηθεί. Ωστόσο, δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να αποδεικνύουν οποιαδήποτε θετική επίδραση των βενζοδιαζεπινών στην κρίση ημικρανίας. Σε ειδικές περιπτώσεις και μόνο, μπορεί να γίνει χρήση βενζοδιαζεπινών, αλλά μόνο μετά από σύσταση γιατρού.

Τα αντιεμετικά φάρμακα (για παράδειγμα: Primperan™, Cilroton™ και άλλα) χρησιμοποιούνται συχνά στη θεραπεία της κρίσης ημικρανίας, ακριβώς λόγω της αναμενόμενης συνδρομής τους στην ανακούφιση από το πολύ ενοχλητικό σύμπτωμα της ναυτίας (δηλαδή, της τάσης για εμετό), που έχουν πολλοί άνθρωποι με ημικρανία. Έτσι, σε μερικές περιπτώσεις ασθενών με ημικρανία μπορεί να γίνει χρήση αντιεμετικών.

Τα εργοταμινικά παράγωγα (για παράδειγμα: η διυδροεργοταμίνη) είναι φάρμακα που λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο με τις τριπτάνες, αλλά το γεγονός ότι δρουν μη εκλεκτικά (σε περισσότερα είδη υποδοχέων) έχει ως αποτέλεσμα να έχουν σημαντικά περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες, με την έντονη αγγειοσύσπαση να είναι ανάμεσα στις σημαντικότερες. Έτσι, παρόλο που για πολλές δεκαετίες χρησιμοποιήθηκαν -με καλά αποτελέσματα- στη θεραπεία της ημικρανίας, σήμερα η χρήση τους έχει περιοριστεί πολύ. Σε κάθε περίπτωση, τα εργοταμινικά παράγωγα θα πρέπει να λαμβάνονται μόνο μετά από σύσταση γιατρού.

Συνολικά, με την εξαίρεση των αντιεμετικών, φάρμακα όπως οι βενζοδιαζεπίνες και τα εργοταμινικά παράγωγα σπάνια θα συνταγογραφηθούν για την αντιμετώπιση κρίσεων ημικρανίας μετά από μία επίσκεψη σε ένα ειδικό Κέντρο Κεφαλαλγίας.

Δείτε επίσης

Συνεχίστε την ανάγνωση

Συνδυασμοί φαρμάκων στη θεραπεία της κρίσης ημικρανίας

Συνδυασμοί φαρμάκων στη θεραπεία της κρίσης ημικρανίας

Γράφει ο: Δρ. Μιχάλης Βικελής, Νευρολόγος, MSc in Headache Medicine, PhD

Αν και στο εξωτερικό κυκλοφορούν δεκάδες φάρμακα που περιέχουν δύο ή περισσότερες ουσίες, στην χώρα μας δεν είναι τόσο διαδεδομένα. Εξαίρεση είναι ο συνδυασμός παρακεταμόλης και κωδεΐνης, εργοταμίνης και καφεΐνης και παρακεταμόλης με καφεΐνη και πιο πρόσφατα και με ασπιρίνη. Γνωστά φάρμακα της κατηγορίας είναι το Panadol Extra, το Panmigran, το Algon, το Lonarid-N και άλλα.

Κάποιοι από αυτούς τους συνδυασμούς είναι μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, που κυκλοφορούν ελεύθερα και διαφημίζονται ευρέως (παρακεταμόλη με καφεΐνη ή παρακεταμόλη με καφεΐνη και με ασπιρίνη) ενώ άλλα, που περιεχουν κωδεΐνη ή εργοταμίνη δίνονται αποκλειστικά με ιατρική συνταγή. 

Οι συνδυασμοί φαρμάκων γενικά έχουν καλύτερη αναλγητική δράση από ότι το κάθε συστατικό τους μεμονωμένα, ωστόσο -όπως θα αναμενόταν- συχνά έχουν και περισσότερες παρενέργειες ή αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα. Σε ήπιες ημικρανικές κρίσεις ίσως έχουν αποτέλεσμα, αλλά η εμπειρία των περισσότερων ανθρώπων με μέτριας έντασης ή ισχυρές ημικρανικές κρίσεις δεν είναι θετική.

Επιπλέον, το γεγονός ότι τα δύο δημοφιλέστερα φάρμακα της κατηγορίας αυτής κυκλοφορούν χωρίς ανάγκη για ιατρική συνταγή ή παρακολούθηση από γιατρό είναι γεγονός προβληματικό. Πολλοί ασθενείς που κάνουν κατάχρηση φαρμάκων προκύπτει ότι για καιρό αντιμετώπιζαν την ημικρανία τους χωρίς ιατρική παρακολούθηση, κάνοντας προοδευτικά όλο και μεγαλύτερη χρήση κάποιου φαρμάκου που πίστευαν “αθώο” η “ελαφρύ”. 

Η συχνή χρήση παυσιπόνων, ακόμη και αν θεωρούνται

Όπως ισχύει για όλα τα φάρμακα, έτσι και οι συνδυασμοί φαρμάκων έχουν αντενδείξεις και παρενέργειες, που ποικίλουν ανάλογα με το κάθε συγκεκριμένο φάρμακο. Αυτό θα πρέπει να τονιστεί και για τους συνδυασμούς ακόμη και χωρίς κωδεΐνη ή εργοταμίνη, καθώς πολλοί ημικρανικοί χρησιμοποιούν τέτοια φάρμακα σε υπερβολική χρήση, καθώς ούτε από αποτελεσματικότητα καλύπτονται, αλλά -εντελώς λαθεμένα- τα θεωρούν «αθώα» και χωρίς παρενέργειες. Κλασικό παράδειγμα είναι ότι τα φάρμακα που περιέχουν ασπιρίνη έχουν τη δυνατότητα να ερεθίσουν το στομάχι, το συκώτι αλλά και να προκαλέσουν αιμορραγίες. 

Όπως όλα τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται τη θεραπεία της ημικρανικής κρίσης, τα φάρμακα αυτά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται καθημερινά ή πολύ συχνά, αλλά αν χρησιμοποιούνται περιστασιακά, τότε συνήθως δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

Δείτε επίσης

Συνεχίστε την ανάγνωση

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη στη θεραπεία της ημικρανίας

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη στη θεραπεία της ημικρανίας

Γράφει ο: Δρ. Μιχάλης Βικελής, Νευρολόγος, MSc in Headache Medicine, PhD

Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται φάρμακα όπως η νιμεσουλίδη (Mesulid), το τολφεναμικό οξύ, η ιβουπροφένη (Nurofen, Algofren, Brufen), η ναπροξένη (Naprosyn) και αρκετά άλλα, αλλά και τα ασπιρινούχα. Τα φάρμακα αυτά έχουν γενική αναλγητική δράση, είναι δηλαδή παυσίπονα που μπορεί να τα πάρει κάποιος αν έχει ημικρανία και πονάει το κεφάλι του, αλλά μπορεί επίσης να τα πάρει αν πονάει το δόντι του ή η μέση του.

Ορισμένοι άνθρωποι που έχουν ήπιας ή μέτριας έντασης κρίσεις ημικρανίας μπορούν να πετύχουν να σταματήσουν μία κρίση με χρήση κάποιου από αυτά τα φάρμακα, αλλά άνθρωποι με μεγάλης έντασης κρίσεις ημικρανίας συνήθως δεν τα βρίσκουν αρκετά αποτελεσματικά.

Έτσι, αν σε κάποιον άνθρωπο με ημικρανία τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη είναι αποτελεσματικά (υπενθυμίζεται ότι ο στόχος είναι  να περνάει εντελώς ο πόνος, όχι απλά να μειώνεται η έντασή του) και η χρήση που κάνει είναι λίγες φορές τον μήνα, τότε η ημικρανία του βρίσκεται μάλλον υπό έλεγχο.

Ο ειδικός στους πονοκεφάλους γιατρός δεν θα προτείνει συχνά ένα φάρμακο αυτής της κατηγορίας για τη θεραπεία των κρίσείων της ημικρανίας, και αυτό εξηγείται εύκολα, αν αναλογιστούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που θα επισκεφτούν έναν ειδικό γιατρό ή ένα Κέντρο Κεφαλαλγίας, πιθανότατα θα έχουν δοκιμάσει τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, προφανώς χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

Όπως ισχύει για όλα τα φάρμακα, έτσι και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη έχουν αντενδείξεις και παρενέργειες. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει έλκος στο στομάχι ή αν έχει παθολογική τάση για εύκολες αιμορραγίες, δεν πρέπει να παίρνει αυτά τα φάρμακα, ενώ η συχνή χρήση τους μπορεί να επιβαρύνει το συκώτι, τα νεφρά και να προκαλέσει αιμορραγίες. 

Επίσης, όπως όλα τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται τη θεραπεία της ημικρανικής κρίσης, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται καθημερινά ή πολύ συχνά, αλλά αν χρησιμοποιούνται περιστασιακά, τότε συνήθως δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Συνήθως το όριο είναι ως 2 φορές την εβδομάδα, αλλά σαφώς πάντα καθορίζεται από τον θεράποντα ιατρό, σε εξατομικευμένο επίπεδο. Το ίδιο ισχύει για το χρονικό διάστημα που μπορεί να χρησιμοποιούνται, το οποίο δεν μπορεί να είναι μακρό. Καλό είναι να διευκρινιστεί ότι πληροφορίες σχετικά με την απόσυρση φαρμάκων αυτής της κατηγορίας όπως το Mesulid από την αγορά δεν είναι ακριβείς. Αυτό που στην πραγματικότητα έγινε είναι ότι επειδή διαπιστώθηκε ότι η πολύ συχνή ή καθημερινή χρήση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα, υπάρχει σύσταση το φάρμακο να μη χρησιμοποιείται έτσι.

Σε κάθε περίπτωση, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη θα πρέπει να λαμβάνονται μόνο μετά από σύσταση και υπό παρακολούθηση γιατρού.

Δείτε επίσης

Συνεχίστε την ανάγνωση

Απλά αναλγητικά στη θεραπεία της ημικρανίας

Απλά αναλγητικά στη θεραπεία της ημικρανίας

Γράφει ο: Δρ. Μιχάλης Βικελής, Νευρολόγος, MSc in Headache Medicine, PhD

Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται φάρμακα όπως η παρακεταμόλη (κυκλοφορεί στην αγορά με διάφορες ονομασίες, όπως Depon™ και άλλα). Τα φάρμακα αυτά έχουν γενική αναλγητική δράση, είναι δηλαδή παυσίπονα που μπορεί να τα πάρει κάποιος αν έχει ημικρανία και πονάει το κεφάλι του, αλλά μπορεί επίσης να τα πάρει αν πονάει το δόντι του ή η μέση του.

Ορισμένοι άνθρωποι που έχουν ήπιας έντασης ημικρανίες μπορούν να οφεληθούν σε μία κρίση από τη χρήση ενός απλού αναλγητικού, αλλά άνθρωποι με μέτριας ή μεγάλης έντασης ημικρανίες συνήθως δεν τα βρίσκουν αρκετά αποτελεσματικά. Μάλιστα, δεν είναι σπάνιο άνθρωποι με ημικρανία, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν κρίσεις με απλά αναλγητικά, να παίρνουν πολλαπλές δόσεις, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Έτσι, αν σε κάποιον άνθρωπο με ήπια ημικρανία τα απλά αναλγητικά είναι αποτελεσματικά (υπενθυμίζεται ότι ο στόχος πρέπει να είναι  να περνάει εντελώς ο πόνος, όχι απλά να μειώνεται η έντασή του) και η χρήση που κάνει είναι λίγες φορές τον μήνα, τότε η ημικρανία του βρίσκεται μάλλον υπό έλεγχο. 

Ο ειδικός στους πονοκεφάλους γιατρός σπάνια θα προτείνει ένα φάρμακο αυτής της κατηγορίας για τη συμπτωματική θεραπεία της ημικρανίας, και αυτό εξηγείται εύκολα, αν αναλογιστούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που θα επισκεφτούν έναν ειδικό γιατρό ή ένα Κέντρο Κεφαλαλγίας, σίγουρα θα έχουν δοκιμάσει τα απλά αναλγητικά, πιθανότατα χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

Όπως ισχύει για όλα τα φάρμακα, έτσι και τα απλά αναλγητικά δεν είναι εντελώς «αθώα», καθώς έχουν αντενδείξεις και παρενέργειες. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει έλκος στο στομάχι ή αν έχει παθολογική τάση για εύκολες αιμορραγίες, μάλλον δεν θα πρέπει να παίρνει αυτά τα φάρμακα. 

Ένα συχνό λάθος που γίνεται είναι επειδή τα φάρμακα αυτά θεωρούνται αθώα, πολλές φορές χρησιμοποιούνται αλόγιστα, συχνά αλλά και σε μεγάλη ποσότητα. Ωστόσο, αυτό είναι λάθος και μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικά προβλήματα, με πρώτο και κυριότερο την αύξηση της συχνότητας και της έντασης τον ημικρανιών, αλλά βέβαια μπορεί να προκληθούν και παρενέργειες. Τα φάρμακα αυτά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται καθημερινά ή πολύ συχνά, αλλά αν χρησιμοποιούνται ως 2 φορές τν εβδομάδα, τότε συνήθως δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

Δείτε επίσης

Συνεχίστε την ανάγνωση